تنگی کانال نخاعی یکی از بیماری های جدی و شایع ستون فقرات است که ممکن است بطور مادرزادی وجود داشته باشد یا بطور اکتسابی ایجاد شود.
کمردرد مهم ترین مشخصه این بیماری است که به دلیل کاهش فضای داخلی در نخاع که ریشه های عصبی نخاع از آن عبور می کند و فشرده شدن آن ها رخ می دهد.
اعصابی که از نخاع خارج شده و به اندام تحتانی می روند در اثر کاهش فضای کانال نخاعی تحت فشار قرار می گیرند و عوارضی همچون کمردرد ، درد و بی حسی در اندام های تحتانی و اختلال در عملکرد آن ها رخ می دهد.
همانطور که گفته شد این بیماری ممکن است بطور مادرزادی وجود داشته باشد اگرچه اغلب بطور اکتسابی و در نتیجه فرایند افزایش سن رخ می دهد.
در تنگی کانال نخاع مادرزادی قطر کانال نخاع به صورت مادرزادی کم است.
با افزایش سن امکان ورود استخوان و بافت های دیگر به کانال نخاعی وجود داشته که این عوامل فضای عبوری ریشه های نخاعی را کاهش داده و سبب بیماری زایی می شوند.
کاهش میزان آب دیسک بین مهره ای و خشک شدن آن نیز که سبب نزدیک شدن مهره ها به هم می شود از دیگر عواملی است که در افزایش ریسک تنگی کانال نخاعی نقش دارد.
نشستن به مدت طولانی در افرادی که به دلایل شغلی و یا سایر عوامل درگیر آن هستند نیز سبب افزایش خطر ابتلا به تنگی کانال نخاعی می شود.
به دلیل مشابه بودن علائم بیماری با دیگر بیماری های ستون فقرات تشخیص این بیماری براحتی امکان پذیر نبوده و نیازمند دقت پزشک و استفاده از روش های تشخیصی دقیق است.
رادیوگرافی ، ام آر آی، میلوگرافی و تست نوار عصب و عضله از روش های مناسب برای تشخیص این بیماری هستند.
علائم تنگی کانال نخاعی
- احساس درد در کمر
- انتشار درد به اندام های تحتانی
- تشدید درد هنگام نشست و برخاست و راه رفتن
- تشدبد درد هنگام خم شدن از کمر
- خشکی ستون فقرات که سبب کاهش انعطاف پذیری آن می شود.
- بی حسی و ضعف اندام های تحتانی
- گرفتگی عضلات پشت ساق پا
- ضعف عضلات ساق پا
- بی اختیاری ادرار و یا مدفوع (در صورت پیشرفت بیماری)
دلایل و عوامل افزایش دهنده خطر
- بیرون زدگی دیسک کمر
- افزایش سن که سبب آسیب پذیری دیسک بین مهره ای می شود.
- آرتروز ستون فقرات
- افزایش ضخامت رباط های اطراف نخاع
- وارد شدن ضربه به ستون فقرات
- آسیب دیدگی ستون فقرات
- شکستگی مهره ها
- لیز خوردن مهره ها بر روی هم
- تومور های نخاعی
- پوکی استخوان
- آسیب های دیسک بین مهره ای
درمان تنگی کانال نخاعی
استراحت و کاهش میزان فعالیت بخصوص فعالیت هایی که به ستون فقرات فشار وارد می کنند در گام اول به همه بیماران مبتلا به این عارضه توصیه می شود.
انجام ورزش هایی مانند پیاده روی آرام و شنا به بهبود علائم ناشی از تنگی کانال نخاعی کمک می کند.
استفاده از بریس و کمربند طبی نیز با محدود کردن ستون فقرات به تسکین علائم بیمار کمک می کند.
برای تسکین درد و التهاب استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن و در صورت درد شدید داروهای کورتونی تزریقی تجویز می شود.
فیزیوتراپی بهترین و موثرترین درمان تنگی کانال نخاعی است که به افزایش ثبات ستون فقرات، استحکام و تقویت ستون فقرات و افزایش انعطاف پذیری آن کمک زیادی می کند.
لیزر تراپی با استفاده از لیزر پرتوان، الکتروتراپی و تکنیک های درمان دستی در کنار تمرینات ورزشی از مدالیته های فیزیوتراپی در درمان این بیماری هستند.
اوزون تراپی نیز از روش های نوین در درمان این عارضه است.
در صورتی که روش های ذکر شده قادر به بهبود بیماری و تسکین علائم بیمار نشوند درمان جراحی انجام می گیرد.
هدف از جراحی در این عارضه افزایش استحکام و آزاد سازی ناحیه برای ریشه های عصبی نخاعی و کمک به بهبود وضعیت بیمار است.
کلمات مرتبط :
فیزیوتراپی کمر – درمان تنگی کانال نخاعی – فیزیوتراپی ستون فقرات – فیزیوتراپی در شریعتی – فیزیوتراپی در ظفر – فیزیوتراپی در قلهک
