درمان آرتروز شانه

درمان آرتروز شانه

اگر فرد به درمان غیرجراحی آرتروز شانه به خوبی پاسخ دهد، ممکن است روند آرتروز کند شود، درد کنترل شود و از جراحی اجتناب شود یا حداقل به تعویق بیفتد.

فقدان تحقیقات بالینی وجود دارد که نشان دهد کدام درمان‌های آرتریت شانه برای چه افرادی بهتر عمل می‌کند. این بدان معنا نیست که درمان‌ها مؤثر نیستند. بلکه به این معنی است که ممکن است یک فرد برای یافتن درمان یا ترکیبی از درمان هایی که برای او بهترین کارایی را دارد، نیاز به استفاده از فرآیند آزمون و خطا داشته باشد.

درمان آرتروز شانه

اصلاح فعالیت فعالیت هایی که مفصل شانه را تشدید می کند و می تواند منجر به درد شود را کاهش دهید. ممکن است لازم باشد از فعالیت های شدید شانه مانند وزنه برداری سنگین و کایاک سواری به طور کامل اجتناب شود.

استراحت دوره ای کمی ناراحتی در صبح یا در ابتدای ورزش طبیعی است. درد تیز، سوزان یا شدید طبیعی نیست. درد متوسط ​​تا شدید شانه سیگنالی است که مفصل نیاز به استراحت دارد.

کمپرس گرم یا سرد. اعمال گرما، مانند استفاده از پد گرم کننده، می تواند مفصل سفت شانه را شل کند. کمپرس سرد را می توان به مدت ۱۵ یا ۲۰ دقیقه پس از فعالیت برای کاهش تورم و درد استفاده کرد. گرم کردن یا یخ زدن مفصل ممکن است علائم را به طور موقت بهبود بخشد. آنها نمی توانند علل زمینه ای درد شانه را کاهش دهند.

فیزیوتراپی در درمان آرتروز شانه

کشش و تقویت ماهیچه هایی که از مفصل شانه حمایت می کنند ممکن است درد و سفتی شانه را کاهش دهد و دامنه حرکتی را افزایش دهد. یک فیزیوتراپیست می تواند یک برنامه ورزشی مناسب ایجاد کند، آن را به بیمار آموزش دهد، و بیمار را تا زمانی که بتواند به یک برنامه مستقل در خانه تغییر دهد، تحت نظر داشته باشد. فیزیوتراپی تهاجمی که دامنه حرکتی شانه را افزایش می‌دهد ممکن است مناسب نباشد. یک برنامه فیزیوتراپی باید به آرامی پیش برود تا حداکثر مناقع درمانی را به همراه داشته باشد.

داروهای استئوآرتریت شانه

برای تسکین موقت درد آرتریت شانه می توان از داروهای مسکن استفاده کرد.

داروهای ضد درد خوراکی بدون نسخه. مسکن ها مانند استامینوفن می توانند درد را کاهش دهند. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن می توانند درد و همچنین التهابی را که به درد کمک می کند کاهش دهند. استفاده از NSAID ها با مشکلات گوارشی، قلبی و کلیوی همراه است
داروهای خوراکی تجویزی. اگر درد شانه به داروهای بدون نسخه پاسخ ندهد، پزشکان ممکن است دوزهای تجویزی از داروهایی مانند ناپروکسن و ایبوپروفن را توصیه کنند. روش دیگر، آنها ممکن است انواع دیگری از داروها، مانند یک NSAID به نام مهارکننده COX-2 (Celebrex) را تجویز کنند.

تزریقات

دو نوع تزریق معمولاً برای درمان درد شدید ناشی از آرتروز شانه استفاده می شود:

تزریق استروئید التهاب را کاهش می دهد و در نتیجه ممکن است تورم، سفتی و درد شانه را کاهش دهد.

تزریق اسید هیالورونیک باعث روانکاری مصنوعی مفصل شانه می شود. اسید هیالورونیک از مایع سینوویال چسبناک تقلید می کند که به طور طبیعی مفاصل را روان می کند. تزریق اسید هیالورونیک نوعی درمان به نام ویسکومپلنتاسیون است.

انواع دیگری از تزریق های درمانی مانند پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) و تزریق سلول های بنیادی، گاهی اوقات ارائه می شود. در حالی که تحقیقات روی این تزریق ها در درمان استئوآرتریت زانو و لگن انجام شده است، تحقیقات بسیار کمی در مورد توانایی آنها در درمان موثر آرتروز شانه وجود دارد.

جراحی در درمان آرتروز شانه

اگر گزینه های درمانی غیرجراحی امتحان شوند و فرد همچنان سفتی و درد شانه داشته باشد، ممکن است جراحی توصیه شود.

 

کلمات مرتبط :

درمان آرتروز شانه – فیزیوتراپی شانه – فیزیوتراپی در شریعتی – فیزیوتراپی در خیابان شریعتی – فیزیوتراپی خوب در تهران