درمان پارگی دیسک کمر در بیشتر موارد، با روشهای غیرجراحی امکان پذیر است ، درمانهای غیرجراحی میتوانند در تسکین درد مؤثر باشند و به بیمار اجازه دهند به فعالیتهای عادی خود بازگردند. با این حال، اگر درمان های غیرجراحی موثر نباشد، جراحی ممکن است یک گزینه باشد.
پارگی دیسک کمر زمانی رخ می دهد که مرکز نرم و ژل مانند یک دیسک به نام نوکلئوس پالپوزوس از طریق پارگی در حلقه بیرونی سخت به نام دیسک بیرون می زند.
پارگی دیسک کمر بیشتر در قسمت پایین کمر، بین مهره های L4 و L5 و مهره های L5 و S1 دیده می شود. این به این دلیل است که این دیسک ها در معرض بیشترین استرس و فشار قرار می گیرند.
درمان پارگی دیسک کمر با روشهای غیرجراحی همچون فیزیوتراپی ، لیزر پرتوان و تزریق اوزون در کلینیک فیزیوتراپی سینوهه ارائه می شود.
انواع پارگی دیسک کمر
سه نوع اصلی از پارگی دیسک کمر وجود دارد:
- برآمدگی: هسته پالپوزوس از طریق پارگی حلقوی فیبروزوس بیرون میزند، اما از لایه بیرونی نمیشکند.
- اکستروژن: هسته پالپوزوس از طریق یک پارگی در حلقه فیبروزوس بیرون زده و از لایه بیرونی می شکند، اما در کانال نخاعی باقی می ماند.
- جداسازی: هسته پالپوزوس از طریق یک پارگی در حلقه فیبروزوس بیرون زده، از لایه بیرونی می شکند و به کانال نخاعی می رود.
علائم پارگی دیسک کمر بسته به محل پارگی، شدت فتق و میزان فشاری که به اعصاب وارد می کند می تواند متفاوت باشد. برخی از علائم رایج عبارتند از:
- کمردرد: این شایع ترین علامت پارگی دیسک کمر است. درد ممکن است تیز، کوبنده یا دردناک باشد و ممکن است با حرکات خاصی مانند خم شدن، بلند کردن یا چرخش بدتر شود.
- درد ساق پا: این درد که به عنوان سیاتیک نیز شناخته می شود، در اثر فشار بر روی عصب سیاتیک ایجاد می شود که از قسمت پایین کمر به سمت پشت ساق پا کشیده می شود. درد ممکن است تیز، سوزش یا گزگز باشد و ممکن است به سمت یک یا هر دو پا منتشر شود.
- ضعف: این می تواند ناشی از فشار بر اعصابی باشد که عضلات پاها را کنترل می کنند. ضعف ممکن است راه رفتن، بالا رفتن از پله ها یا انجام فعالیت های دیگر را دشوار کند.
- بی حسی یا سوزن سوزن شدن: این نیز می تواند ناشی از فشار بر روی اعصابی باشد که احساس را در پاها کنترل می کنند. بی حسی یا گزگز ممکن است در پاها، پاها یا باسن رخ دهد.
درمان های غیر جراحی برای پارگی دیسک کمر
استراحت: اولین مرحله درمان معمولاً استراحت است تا التهاب اطراف فتق دیسک فروکش کند. این ممکن است شامل اجتناب از فعالیت هایی باشد که درد را تشدید می کند، مانند بلند کردن اجسام سنگین یا خم شدن.
داروهای ضد درد: مسکنهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن میتوانند به تسکین درد کمک کنند. در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای مسکن قوی تری تجویز کند.
یخ و گرما درمانی: استفاده از یخ یا گرما در ناحیه آسیب دیده می تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند. یخ باید هر ۲ تا ۳ ساعت یکبار به مدت ۲۰ دقیقه استفاده شود. حرارت باید به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه در هر نوبت، یک یا دو بار در روز اعمال شود.
تزریق استروئید اپیدورال: این تزریق ها می توانند به کاهش التهاب و درد کمک کنند.
فیزیوتراپی: فیزیوتراپی می تواند به تقویت عضلات اطراف ستون فقرات و بهبود انعطاف پذیری کمک کند. این می تواند به جلوگیری از مشکلات بعدی دیسک کمک کند.
درمان جراحی
جراحی معمولاً تنها در صورتی توصیه میشود که درمانهای غیرجراحی مؤثر واقع نشده باشند یا اگر بیمار علائم شدیدی داشته باشد که زندگی روزمره او را مختل میکند.
میکرودیسککتومی: این شایع ترین نوع جراحی برای پارگی دیسک کمر است. این شامل برداشتن قسمت کوچکی از فتق دیسک است که به عصب فشار می آورد.
لامینکتومی: این جراحی شامل برداشتن بخشی از قوس استخوانی اطراف نخاع برای نمایان شدن دیسک است.
فیوزکتومی: این جراحی شامل ترکیب دو یا چند مهره با هم برای تثبیت ستون فقرات است.
نکات پایانی
بهبودی پس از پارگی دیسک کمر می تواند چندین هفته یا چند ماه طول بکشد. مدت زمان بهبودی بستگی به شدت آسیب و نوع درمانی دارد. اکثر افراد می توانند در عرض ۶ تا ۸ هفته به فعالیت های عادی خود بازگردند. با این حال، ممکن است زمان بیشتری برای بازیابی کامل قدرت و انعطاف پذیری کامل نیاز باشد.
هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از پارگی دیسک کمر وجود ندارد، اما مواردی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر انجام دهید:
وزن مناسب را حفظ کنید: اضافه وزن می تواند فشار بیشتری به ستون فقرات شما وارد کند.
ورزش منظم داشته باشید: ورزش می تواند به تقویت عضلات اطراف ستون فقرات و بهبود انعطاف پذیری کمک کند.
اجسام سنگین را به درستی بلند کنید: از پاهای خود برای بلند کردن اجسام سنگین استفاده کنید و از زانوها خم شوید نه در ناحیه کمر.
از فعالیت هایی که به ستون فقرات شما فشار وارد می کند اجتناب کنید: این شامل فعالیت هایی مانند بلند کردن اجسام سنگین، چرخش یا خم شدن، و نشستن برای مدت طولانی است.
