دلایل فتق دیسک کمر
فتق دیسک کمر یک بیماری شایع ستون فقرات است که زمانی اتفاق میافتد که هسته داخلی نرم دیسک ستون فقرات از طریق پارگی در لایه بیرونی سخت بیرون زده و به اعصاب مجاور فشار وارد کند و باعث درد در امتداد کمر و پاها شود. این وضعیت می تواند بسیار ناتوان کننده باشد و به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد. به منظور پیشگیری و درمان موثر فتق دیسک کمر، درک علل زمینه ای این بیماری مهم است. در این مقاله به بررسی عوامل مختلفی میپردازیم که میتوانند به فتق دیسک کمر کمک کنند.
برای درک چگونگی بروز فتق دیسک، داشتن یک درک اولیه از آناتومی ستون فقرات مهم است. ستون فقرات از یک سری استخوان به نام مهره تشکیل شده است که روی هم قرار گرفته و توسط دیسک های بین مهره ای از هم جدا شده اند. این دیسک ها به عنوان ضربه گیر عمل می کنند، مهره ها را بالشتک می کنند و به ستون فقرات اجازه خم شدن و حرکت می دهند.
هر دیسک بین مهره ای از دو بخش اصلی تشکیل شده است: لایه بیرونی سخت به نام حلقوی فیبروزوس و هسته داخلی نرم به نام هسته پالپوس. حلقه فیبروزوس از لایههایی از بافت قوی و فیبری تشکیل شده است که هسته پالپوس را احاطه کرده و به نگه داشتن دیسک در جای خود کمک میکند. Nucleus pulposus ماده ای ژل مانند است که خاصیت ارتجاعی و بالش را برای دیسک ایجاد می کند.
بیشتر بخوانید : درمان دستی برای دیسک کمر
دلایل فتق دیسک کمر
تغییرات دژنراتیو
یکی از شایع ترین علل فتق دیسک کمر، انحطاط دیسک های بین مهره ای ناشی از افزایش سن است. با بالا رفتن سن، دیسکهای ستون فقرات به طور طبیعی خاصیت ارتجاعی و محتوای آب خود را از دست میدهند و در نتیجه مستعد ساییدگی و پارگی میشوند. این می تواند منجر به ایجاد پارگی یا شکاف های کوچک در حلقه فیبروزوس شود که به هسته پالپوس اجازه می دهد تا بیرون زده و بر اعصاب اطراف فشار وارد کند.
آسیب تروماتیک
یکی دیگر از دلایل شایع فتق دیسک کمر، آسیب ناگهانی ضربه ای به ستون فقرات، مانند زمین خوردن، تصادف رانندگی، یا آسیب ناشی از ورزش است. این نوع آسیبها میتوانند با وارد کردن فشار زیاد به دیسکها یا ایجاد یک حرکت شدید ناگهانی که باعث پارگی آنولوس فیبروزوس میشود، باعث فتق دیسکها شوند.
پوسچر ضعیف و مکانیک بدن
وضعیت نامناسب و مکانیک بدن نیز می تواند به ایجاد فتق دیسک کمر کمک کند. حفظ وضعیت نامناسب برای مدت زمان طولانی می تواند فشار بیش از حد بر دیسک های بین مهره ای وارد کند و منجر به ساییدگی و پارگی شود. به عنوان مثال، نشستن ساعتهای طولانی روی میز یا کامپیوتر میتواند باعث فشرده شدن و صاف شدن دیسکهای کمر شود و خطر فتق را افزایش دهد.
ژنتیک
ژنتیک نیز می تواند در ایجاد فتق دیسک کمر نقش داشته باشد. تحقیقات نشان داده است که برخی از عوامل ژنتیکی ممکن است استعداد فرد را به انحطاط و فتق دیسک افزایش دهد. به عنوان مثال، برخی از افراد ممکن است ژن هایی را به ارث ببرند که بر ساختار و ترکیب دیسک های بین مهره ای تأثیر می گذارد و آنها را مستعد تغییرات دژنراتیو می کند.
دیگر دلایل
عوامل سبک زندگی
برخی از عوامل سبک زندگی نیز می توانند در ایجاد فتق دیسک کمر نقش داشته باشند. به عنوان مثال، اضافه وزن یا چاقی می تواند فشار زیادی بر ستون فقرات و دیسک ها وارد کند و خطر فتق را افزایش دهد. اضافه وزن بدن همچنین می تواند منجر به وضعیت نامناسب و تراز ستون فقرات شود و خطر آسیب دیسک را تشدید کند.
علاوه بر این، سیگار کشیدن به عنوان یک عامل خطر برای انحطاط دیسک و فتق نشان داده شده است. مواد شیمیایی موجود در دود سیگار میتواند جریان خون دیسکها را مختل کرده و توانایی آنها را برای التیام و ترمیم خود کاهش دهد. افراد سیگاری همچنین ممکن است سطوح پایین تری از مواد مغذی و آنتی اکسیدان های مهم داشته باشند که برای حفظ سلامت دیسک ها ضروری است.
شرایط پزشکی
برخی از شرایط پزشکی نیز می تواند افراد را مستعد ابتلا به فتق دیسک کمر کند. به عنوان مثال، افرادی که بر ساختار یا عملکرد ستون فقرات تأثیر میگذارند، مانند اسکولیوز یا اسپوندیلولیستزیس، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای فتق دیسک باشند. این شرایط می تواند تراز ستون فقرات را تغییر دهد و فشار بیشتری بر دیسک ها وارد کند و آنها را مستعد آسیب دیدگی کند.
عوامل التهابی
التهاب در بدن نیز می تواند به ایجاد فتق دیسک کمر کمک کند. التهاب مزمن می تواند به بافت های داخل و اطراف دیسک آسیب برساند و آنها را در برابر آسیب آسیب پذیرتر کند. شرایط التهابی، مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان یا آرتریت التهابی، می تواند منجر به شکستگی دیسک ها و افزایش خطر فتق شود.
عدم فعالیت بدنی
سبک زندگی کم تحرک و عدم فعالیت بدنی نیز می تواند خطر ابتلا به فتق دیسک کمر را افزایش دهد. ورزش منظم به تقویت عضلات حمایت کننده از ستون فقرات و بهبود انعطاف پذیری و دامنه حرکت کمک می کند. بدون ورزش کافی، ماهیچه های پشت و هسته می توانند ضعیف و بی شرایط شوند و حمایت از ستون فقرات و دیسک ها را سخت تر کند.
