سندرم پیریفورمیس اختلالی است که زمانی رخ می دهد که عصب سیاتیک شما تحت فشار قرار می گیرد و هنگام عبور از باسن شما تحریک می شود و منجر به درد و یا بی حسی در پا می شود.
اگر درد لگن، باسن، همسترینگ یا سیاتیک را تجربه می کنید، ممکن است از سندرم پیریفورمیس رنج ببرید.
گاهی اوقات این عارضه “شبه سیاتیک” نامیده می شود، زیرا اغلب با درد در عصب ناشی از برآمدگی دیسک کمر اشتباه گرفته می شود.
تشخیص این عارضه باید پس از رفع فشردگی ریشه عصب نخاعی (مثلاً برآمدگی دیسک) به عنوان علت علائم سیاتیک انجام شود.
علائم سندرم پیریفورمیس
ممکن است یک یا چند مورد از علائم زیر را تجربه کنید:
- درد معمولا در یک باسن احساس می شود – اما ممکن است تابش درد در پشت ساق (سیاتیک) را تجربه کنید.
- دردی که با نشستن طولانی مدت یا فعالیت هایی که بر عضله پیریفورمیس فشار وارد می کند تشدید می شود.
- برای جلوگیری از درد و فشار روی ناحیه، ممکن است به صورت کج بنشینید و باسن دردناک خود را به سمت بالا کج کنید.
- گاهی اوقات، به دلیل کوتاه شدن عضله پیریفورمیس، پا را بیرون زده راه می‌روید.
دلایل و عوامل خطر
سندرم پیریفورمیس بیشتر به دلیل کار بیش از حد عضله پیریفورمیس یا کاهش فضای ناحیه باسن ایجاد می شود که عضله و عصب را فشرده می کند.
دلایل اصلی کار بیش از حد عضله پیریفورمیس عبارتند از:
- محافظت یا اختلال در عملکرد SIJ مجاور یا مفاصل ران
- ضعف عضلات عمقی ثبات لگن شما
- بیش از حد پرون شدن پا
کاهش فضای ناحیه باسن معمولاً به دلیل موارد زیر است:
- هایپرتروفی سایر عضلات باسن
- التهاب ناشی از عصب سیاتیک یا عضله پیریفورمیس.
- پس از ضربه به ناحیه باسن.
سندرم پیریفورمیس چگونه تشخیص داده می شود؟
فیزیوتراپیست شما آزمایش های بالینی را انجام می دهد که به طور بالقوه پیریفورمیس شما را تحریک می کند یا فشارهای عصب سیاتیک را تحریک می کند. آنها سپس یافته ها را تفسیر خواهند کرد. برخی از تست‌های مرتبط با پیریفورمیس عبارتند از: مانورهای فرایبرگ، سرعت، FAIR، HCLK و Laseguese.
CT، MRI، اولتراسوند و EMG عمدتاً در کنار گذاشتن شرایطی که می توانند سندرم پیریفورمیس را تکرار کنند مفید هستند. الکترومیوگرافی (EMG) می تواند فشرده سازی عصب سیاتیک را نشان دهد اما فقط در موارد سندرم پیریفورمیس مزمن.
درمان سندرم پیریفورمیس
پس از ارزیابی کامل کمر، لگن و باسن، فیزیوتراپیست علت درد شما را مشخص خواهد کرد.
پس از تشخیص، درمان شما می تواند شامل یکی از موارد زیر باشد:
- تکنیک های تنظیم مجدد لگن و ستون فقرات
- تحرک مفصل برای بازگرداندن تحرک طبیعی مفصل، دامنه حرکت و عملکرد.
- ماساژ یا الکتروتراپی برای کمک به کاهش هر گونه درد یا اسپاسم پیریفورمیس. آنها همچنین به افزایش جریان خون و انبساط بافت نرم کمک می کنند.
- برنامه کششی برای طول و انعطاف عضلات
- طب سوزنی یا سوزن خشک برای کاهش سفتی عضلات اطراف باسن.
- تمرینات ثبات مرکزی عمیق و تقویت لگن برای تثبیت لگن، لگن و ستون فقرات شما.
- اگر فیزیوتراپیست یا متخصص پا به شما توصیه کند، ارتز پا یا تمرینات قوس پا به بازیابی هم ترازی پا و اندام تحتانی کمک می کند.
سندرم پیریفورمیس در اکثریت قریب به اتفاق موارد به خوبی پاسخ می دهد. علائم کوتاه مدت معمولاً در عرض چند روز معکوس می شوند. علائم طولانی مدت ممکن است چند هفته طول بکشد تا به عادات بیومکانیکی و عضلانی که شما را مستعد آسیب می‌کنند رسیدگی شود.
فقط به ندرت نیاز به جراحی خواهد بود.
کلمات مرتبط :
درمان دیسک کمر بدون جراحی – دلایل بروز درد سیاتیک – فیزیوتراپی دیسک کمر – فیزیوتراپی در شریعتی – فیزیوتراپی در میرداماد – فیزیوتراپی سیاتیک – بهترین فیزیوتراپی کمردرد در تهران – درمان کمردرد با فیزیوتراپی
