اسپوندیلوز گردن یک بیماری شایع مرتبط با افزایش سن است که مفاصل و دیسک های گردن را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری معمولاً با تحلیل رفتن دیسک‌ها و مهره‌های ستون فقرات گردنی در طول زمان ایجاد می‌شود که منجر به طیف وسیعی از علائم مانند گردن درد، سفتی و کاهش دامنه حرکتی در گردن می‌شود. در حالی که اسپوندیلوز گردن اغلب در افراد مسن دیده می‌شود، اما می‌تواند افراد جوان‌تری را نیز تحت تاثیر قرار دهد که آسیب‌های گردنی را تجربه کرده‌اند یا درگیر فعالیت‌هایی هستند که به گردن فشار وارد می‌کنند.
علت اصلی اسپوندیلوز گردن روند طبیعی پیری است. با افزایش سن، دیسک‌های ستون فقرات مایع و قابلیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهند که منجر به کاهش ارتفاع دیسک و افزایش خطر ساییدگی و پارگی می‌شود. این می تواند منجر به تشکیل خارهای استخوانی شود که به نام استئوفیت نیز شناخته می شود، که می تواند به اعصاب مجاور فشار وارد کند و باعث درد و سایر علائم شود. سایر علل شایع و عوامل خطر برای اسپوندیلوز گردنی عبارتند از:
- حرکات تکراری گردن: درگیر شدن در فعالیت هایی که شامل حرکات تکراری گردن می شود، مانند بلند کردن اجسام سنگین یا کار طولانی مدت با کامپیوتر، می تواند به ایجاد اسپوندیلوز گردنی کمک کند.
- آسیب‌های گردن: آسیب‌های ضربه‌ای به گردن، مانند ضربه شلاق ناشی از تصادف رانندگی یا آسیب‌های ورزشی، می‌تواند به ساختار ستون فقرات گردنی آسیب برساند و خطر ابتلا به اسپوندیلوز گردنی را افزایش دهد.
- عوامل ژنتیکی: برخی افراد ممکن است به دلیل عوامل ژنتیکی که بر ساختار و عملکرد دیسک‌های ستون فقرات و مهره‌های آنها تأثیر می‌گذارد، مستعد ابتلا به اسپوندیلوز گردن باشند.
- سیگار کشیدن: سیگار کشیدن با افزایش انحطاط دیسک و کاهش جریان خون به دیسک های ستون فقرات مرتبط است که می تواند پیشرفت اسپوندیلوز گردنی را تسریع کند.
علائم اسپوندیلوز گردن
علائم این بیماری بسته به شدت بیماری و ساختارهای تحت تأثیر می تواند متفاوت باشد. علائم رایج عبارتند از:
گردن درد: درد مداوم یا متناوب در گردن که ممکن است به شانه ها، بازوها یا دست ها منتشر شود.
سفتی: مشکل در حرکت دادن گردن، به ویژه در هنگام تلاش برای چرخاندن یا کج کردن سر.
سردرد: برخی از افراد مبتلا به اسپوندیلوز گردن ممکن است سردرد، به ویژه در پشت سر را تجربه کنند.
بی حسی یا سوزن سوزن شدن: فشرده شدن اعصاب در ستون فقرات گردنی می تواند منجر به احساس بی حسی، گزگز یا ضعف در بازوها یا دست ها شود.
ضعف عضلانی: در موارد شدید، اسپوندیلوز گردنی می‌تواند باعث ضعف عضلانی در بازوها یا دست‌ها شود که منجر به مشکلات در گرفتن اجسام یا انجام کارهای حرکتی ظریف می‌شود.
برای تشخیص اسپوندیلوز گردن، پزشک معمولاً معاینه فیزیکی انجام می‌دهد، سابقه پزشکی بیمار را بررسی می‌کند و ممکن است آزمایش‌های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، MRI یا سی‌تی اسکن را برای ارزیابی میزان دژنراسیون در ستون فقرات گردنی درخواست کند. این آزمایش‌ها می‌توانند به شناسایی وجود خار استخوان، فتق دیسک یا سایر تغییرات ساختاری که ممکن است در علائم بیمار نقش داشته باشند، کمک کند.
روش های درمان
هدف درمان اسپوندیلوز گردنی کاهش علائم، بهبود عملکرد گردن و جلوگیری از فرسودگی بیشتر ستون فقرات گردنی است. انتخاب روش درمانی به شدت بیماری، علائم فرد و وضعیت کلی سلامت آنها بستگی دارد. گزینه های درمانی رایج برای این بیماری عبارتند از:
داروها:
مسکن‌ها: داروهای مسکن بدون نسخه مانند استامینوفن یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) می‌توانند به کاهش درد و التهاب گردن کمک کنند.
شل کننده های عضلانی: شل کننده های عضلانی تجویزی ممکن است برای تسکین اسپاسم عضلانی در گردن تجویز شوند.
داروهای موضعی: کرم‌های موضعی یا چسب‌های حاوی داروهای ضد درد را می‌توان روی گردن استفاده کرد تا به کاهش درد کمک کند.
فیزیوتراپی:
تمرینات: فیزیوتراپیست می تواند یک برنامه ورزشی سفارشی برای تقویت عضلات پشتیبان گردن، بهبود دامنه حرکتی و کاهش درد طراحی کند.
درمان دستی: تکنیک هایی مانند ماساژ، دستکاری، یا تحرک می تواند به بهبود انعطاف پذیری گردن و کاهش تنش عضلانی کمک کند.
آموزش وضعیت بدنی: یادگیری تکنیک های وضعیت مناسب می تواند به کاهش فشار روی گردن و جلوگیری از تشدید علائم کمک کند.
تزریق استروئید:
تزریق کورتیکواستروئیدها: تزریق کورتیکواستروئیدها به طور مستقیم در ناحیه آسیب دیده گردن می تواند به کاهش التهاب و تسکین موقت درد کمک کند.
کشش گردن :
دستگاه‌های کشش مکانیکی: دستگاه‌هایی که به آرامی گردن را کشیده و فشار روی ستون فقرات گردنی را کاهش می‌دهند، می‌توانند به کاهش درد و بهبود عملکرد گردن کمک کنند.
مداخله جراحی:
دیسککتومی گردن: در مواردی که درمان های محافظه کارانه تسکین نداده اند، ممکن است جراحی برای برداشتن بخشی از دیسک تحلیل رفته یا خارهای استخوانی که بر روی اعصاب گردن فشار می آورند در نظر گرفته شود.
فیوژن گردن: در موارد شدیدتر اسپوندیلوز گردن با ناپایداری گردن، جراحی فیوژن ممکن است برای تثبیت مهره های آسیب دیده انجام شود.
