درمان سندرم پیریفورمیس با فیزیوتراپی و ورزش و سایر راهکارهای غیرجراحی در مرکز فیزیوتراپی سینوهه در شریعتی با مدیریت فیزیوتراپیست جمالی ارائه می شود.
سندرم پیریفورمیس شرایطی است که بر عضله Piriformis تأثیر می گذارد که در باسن قرار دارد. عضله پیریفورمیس در چرخش مفصل لگن کمک می کند.
سندرم پیریفورمیس هنگامی اتفاق می افتد که عضله piriformis محکم یا اسپاسم شود و در نتیجه فشرده سازی یا تحریک عصب سیاتیک ایجاد شود. عصب سیاتیک عصبی بزرگ است که از قسمت تحتانی پشت ، از طریق باسن و پایین پشت هر پا عبور می کند. هنگامی که عضله Piriformis به عصب سیاتیک فشار می آورد ، می تواند باعث درد ، بی حسی ، سوزن سوزن شدن یا ضعف در طول مسیر عصب شود ، که اغلب به پاها نیز منتشر می شود. علائم سندرم Piriformis می تواند از سیاتیک تقلید کند.
درمان سندرم Piriformis معمولاً شامل ترکیبی از رویکردهای محافظه کارانه مانند استراحت ، تمرینات کششی و تقویتی ، فیزیوتراپی ، داروهای ضد التهابی و استفاده از گرما یا سرما در منطقه آسیب دیده است. در بعضی موارد ، اگر اقدامات محافظه کارانه مؤثر نباشد ، ممکن است تزریق یا مداخله جراحی در نظر گرفته شود.
اگر گمان می کنید ممکن است سندرم Piriformis داشته باشید یا علائم را تجربه کنید ، مهم است که برای تشخیص دقیق و توصیه های مناسب درمانی با یک متخصص فیزیوتراپی مشورت کنید.
دلایل سندرم پیریفورمیس
عدم تعادل عضلات: عدم تعادل بین عضله Piriformis و سایر عضلات اطراف باسن و لگن می تواند منجر به افزایش استرس در عضله Piriformis شود. ضعف یا سفتی در عضلات خاص می تواند مکانیک مفصل لگن را تغییر دهد ، به طور بالقوه باعث می شود عضله Piriformis بیش از حد کار یا اسپاسم شود.
فشار بیش از حد یا تکراری: درگیر شدن در فعالیتهایی که شامل حرکات تکراری یا استفاده بیش از حد از عضلات لگن و باسن است می تواند منجر به سندرم Piriformis شود. این امر می تواند در ورزشکارانی که فعالیت هایی مانند دویدن ، دوچرخه سواری یا قایقرانی و همچنین افراد دارای مشاغل انجام می دهند که نیاز به نشستن طولانی مدت یا حرکات تکراری دارند ، مشاهده شود.
تروما یا آسیب: تروما مستقیم به باسن ، مانند سقوط یا ضربه ، می تواند باعث التهاب و تحریک عضله Piriformis شود و منجر به ایجاد سندرم Piriformis شود. در بعضی موارد ، آسیب های قبلی یا آسیب دیدگی به منطقه نیز ممکن است به این بیماری کمک کند.
سفتی و اسپاسم عضلات: هنگامی که عضله piriformis محکم می شود یا به اسپاسم می رود ، می تواند عصب سیاتیک را که از زیر یا از طریق عضله عبور می کند ، فشرده یا تحریک کند. این فشرده سازی عصب سیاتیک می تواند منجر به علائم مشخصه سندرم Piriformis ، از جمله درد ، بی حسی ، سوزن سوزن شدن یا ضعف در طول توزیع عصب سیاتیک شود.
تغییرات آناتومیکی: برخی از افراد ممکن است دارای تغییرات آناتومیکی باشند که آنها را به سندرم Piriformis مستعد می کند. به عنوان مثال ، عصب سیاتیک به جای اینکه زیر آن باشد ، ممکن است از طریق عضله piriformis در بعضی از افراد عبور کند و خطر فشرده سازی عصبی را افزایش دهد.
نشستن طولانی مدت: نشستن برای مدت طولانی ، به ویژه با وضعیت ضعیف یا پشتیبانی ناکافی ، می تواند منجر به عدم تعادل عضلات و سفتی در عضلات باسن شود. این می تواند به توسعه سندرم Piriformis کمک کند ، به ویژه اگر موقعیت نشسته شامل چرخش بیش از حد خارجی باسن باشد.
بیشتر بخوانید : دلایل بیرون زدگی دیسک کمر
درمان سندرم پیریفورمیس با فیزیوتراپی
فیزیوتراپی می تواند نقش مهمی در درمان سندرم Piriformis داشته باشد. یک فیزیوتراپیست می تواند یک ارزیابی جامع ارائه دهد ، یک برنامه درمانی فردی را تهیه کند و شما را از طریق تمرینات و تکنیک های خاص برای رسیدگی به این بیماری راهنمایی کند.
راهکارهای درمان سندرم پیریفورمیس با فیزیوتراپی
تمرینات کششی: فیزیوتراپیست شما ممکن است کشش های خاصی را برای هدف قرار دادن عضله Piriformis و عضلات اطراف به شما آموزش دهد. این کشش ها می توانند به کاهش سفتی ، کاهش اسپاسم عضلات و تسکین فشار بر عصب سیاتیک کمک کنند.
تمرینات تقویت کننده: تقویت عضلات اطراف باسن ، از جمله گلوت ها و عضلات هسته ، می تواند به بهبود ثبات کلی و کاهش کرنش در عضله Piriformis کمک کند.
درمان دستی: تکنیک های دستی که توسط فیزیوتراپیست انجام می شود ، مانند ماساژ بافت نرم ، دستکاری مفاصل ، می تواند به کاهش تنش عضلات ، بهبود تحرک و کاهش درد کمک کند.
آموزش و تصحیح ارگونومی: فیزیوتراپیست شما ممکن است وضعیت شما را ارزیابی کرده و راهنمایی در مورد حفظ تراز مناسب در طول فعالیت های مختلف ارائه دهد. تصحیح وضعیت ضعیف می تواند به کاهش فشار روی عضله Piriformis و کاهش علائم کمک کند. فیزیوتراپیست شما می تواند راهنمایی در مورد تغییر فعالیت هایی که علائم شما را تشدید می کند ، ارائه دهد. آنها همچنین ممکن است توصیه های ارگونومیکی را برای نشستن ، ایستادن یا موقعیت های مناسب برای به حداقل رساندن استرس بر روی عضله پیریفورمیس ارائه دهند.
توانبخشی عملکردی: بسته به نیازها و اهداف خاص شما ، فیزیوتراپیست شما ممکن است تمرینات و حرکات عملکردی را در برنامه درمانی شما در نظر بگیرد تا به شما در بازگشت به فعالیت های روزانه ، ورزش یا فعالیت های ضروری کمک کند.
روشهای ضددرد: روشهای فیزیوتراپی مانند گرما یا سرما درمانی ، التراسوند یا تحریک الکتریکی ممکن است برای تسکین درد ، کاهش التهاب و ترویج بهبودی استفاده شود.
تلفن های تماس کلینیک فیزیوتراپی سینوهه مرکز درمان غیر جراحی کمردرد در تهران : ۰۲۱۲۶۷۰۱۲۷۲ – ۰۹۱۲۷۳۷۰۲۷۱
بیشتر بخوانید :
