درمان دیسک کمر با روشهای فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی در مرکز فیزیوتراپی سینوهه در شریعتی تهران توسط متخصصان با تجربه و با دانش ارائه می شود.
فتق دیسک کمر وضعیتی است که دیسک های واقع بین مهره ها در ناحیه تحتانی کمر ستون فقرات را تحت تاثیر قرار می دهد. این دیسک های بین مهره ای به عنوان ضربه گیر عمل می کنند و انعطاف پذیری ستون فقرات را فراهم می کنند.
فتق دیسک کمر زمانی رخ می دهد که لایه بیرونی دیسک ضعیف شده یا پاره می‌شود و به ماده ژل مانند داخلی (نوکلئوس پالپوزوس) اجازه می‌دهد بیرون بزند یا به بیرون نشت کند. این می تواند منجر به فشرده شدن یا تحریک اعصاب نخاعی مجاور شود که منجر به علائم مختلفی می شود.
شایع دلایل فتق دیسک کمر عبارتند از :
- دژنراسیون مرتبط با افزایش سن: با افزایش سن، دیسک ها به طور طبیعی محتوای آب خود را از دست می دهند و باعث می شود انعطاف پذیری کمتری داشته باشند و مستعد فتق شوند.
- استرس مکرر: برخی فعالیت ها یا مشاغل خاص که شامل حرکات مکرر بلند کردن، خم شدن یا چرخش هستند، می توانند فشار زیادی بر دیسک وارد کرده و خطر فتق را افزایش دهند.
- تکنیک های بلند کردن نامناسب: بلند کردن اجسام سنگین با فرم نامناسب، مانند استفاده از پشت به جای پاها، می تواند به دیسک فشار وارد کند و به طور بالقوه منجر به فتق شود.
علائم فتق دیسک کمر بسته به شدت و محل فتق می تواند متفاوت باشد. علائم رایج ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- کمردرد: درد اغلب در قسمت پایین کمر است و ممکن است به باسن و پاها نیز سرایت کند. شدت می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.
- درد ساق پا (سیاتیک): فشرده شدن عصب نخاعی می تواند باعث درد، بی حسی، گزگز یا ضعف در باسن، ران، ساق پا یا پا در یک طرف بدن شود. این درد ممکن است مسیر خاصی را در پایین پا دنبال کند و اغلب به آن سیاتیک می گویند.
- ضعف عضلانی: در موارد شدید، فشرده شدن اعصاب نخاعی می تواند منجر به ضعف عضلانی در ساق یا پا شود.
- تغییرات در رفلکس ها: فتق دیسک کمر ممکن است بر برخی رفلکس ها مانند رفلکس زانو یا مچ پا تأثیر بگذارد.
روشهای درمان
گزینه های درمانی برای فتق دیسک کمر بسته به شدت علائم می تواند متفاوت باشد. در بسیاری از موارد، اقدامات محافظه کارانه موثر است و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
استراحت و اصلاح فعالیت: اجتناب از فعالیت هایی که علائم را بدتر می کند و استراحت های دوره ای از نشستن یا ایستادن طولانی مدت.
داروهای ضد درد: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، مسکن ها یا شل کننده های عضلانی می توانند به مدیریت درد و التهاب کمک کنند.
فیزیوتراپی: ورزش‌ها و کشش هایی که توسط فیزیوتراپیست تجویز می‌شود می‌تواند ماهیچه های حمایت کننده از ستون فقرات را تقویت کند، انعطاف پذیری را بهبود بخشد و علائم را تسکین دهد.
گرما یا سرما درمانی: استفاده از بسته های گرما یا سرما در ناحیه آسیب دیده می تواند به کاهش درد و کاهش التهاب کمک کند.
تزریق استروئید اپیدورال: در برخی موارد، تزریق کورتیکواستروئید در اطراف عصب آسیب دیده می تواند باعث تسکین موقت درد و کاهش التهاب شود.
اگر درمان‌های محافظه‌کارانه تسکین کافی را ارائه نکنند یا نقص‌های عصبی شدید وجود داشته باشد، ممکن است مداخله جراحی در نظر گرفته شود. گزینه های جراحی عبارتند از دیسککتومی (برداشتن مواد فتق دیسک) یا فیوژن ستون فقرات (به هم پیوستن دو یا چند مهره به یکدیگر).
درمان دیسک کمر با روشهای فیزیوتراپی
فیزیوتراپی می تواند نقش مهمی در درمان فتق دیسک کمر داشته باشد. یک فیزیوتراپیست واجد شرایط می تواند یک برنامه درمانی جامع طراحی کند که شامل تکنیک های مختلف برای کاهش درد، کاهش التهاب، بهبود تحرک و تقویت عضلات اطراف است. در اینجا چند روش فیزیوتراپی رایج مورد استفاده در درمان فتق دیسک کمر آورده شده است:
درمان دستی: تکنیک های دستی، مانند تحرک مفصل، تحرک بافت نرم و دستکاری ستون فقرات، می تواند به کاهش درد، بهبود هم ترازی ستون فقرات و افزایش دامنه حرکتی مفصل کمک کند.
تمرینات کششی و انعطاف پذیری: تمرینات کششی خاص می توانند عضلات سفت کمر، باسن و پاها را هدف قرار دهند. این کشش ها با هدف کاهش فشار روی دیسک آسیب دیده و ساختارهای اطراف آن، بهبود انعطاف پذیری و کاهش عدم تعادل عضلانی انجام می شود.
تمرینات تقویتی: تقویت عضلات مرکزی و پشتیبان کمر، شکم و باسن می تواند باعث ثبات ستون فقرات و کاهش استرس بر روی دیسک ها شود. فیزیوتراپیست تمریناتی را تجویز می کند که به تدریج بر شدت آن افزوده می شود.
آموزش و مشاوره: فیزیوتراپیست به شما در مورد مکانیک مناسب بدن، وضعیت بدنی و تکنیک های بلند کردن، خم شدن و نشستن برای جلوگیری از فشار بیشتر بر ستون فقرات آموزش می دهد. آنها همچنین توصیه هایی در مورد اصلاح فعالیت و ارگونومی برای به حداقل رساندن علائم ارائه می دهند.
تکنیک‌های مدیریت درد: فیزیوتراپیست‌ها ممکن است از روشهای مختلفی برای مدیریت درد استفاده کنند، مانند گرما یا سرما درمانی، لیزر درمانی ، اولتراسوند، تحریک الکتریکی یا TENS (تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست). این روش ها می توانند به کاهش درد و التهاب در ناحیه آسیب دیده کمک کنند.
بازگشت تدریجی به فعالیت: با بهبود علائم، فیزیوتراپیست شما را از طریق یک برنامه ورزشی پیشرونده راهنمایی می کند تا با خیال راحت به فعالیت های عملکردی، ورزش یا وظایف کاری بازگردید.
بیشتر بخوانید :
